Tevazusu

Hz. Peygamber (s.a.s) maddiyata önem vermemiş, mütevazı bir hayat sürmüştür. Elindekileri sürekli başkalarına yardım etmek için dağıttığından çoğu zaman evinde yiyecek bir şeyleri kalmadığı bile olmuştur. Kendisine gelenleri asla geri çevirmez, boş göndermezdi.
Gündelik yaşayışı, yemesi, içmesi, kullandığı eşyalar itibariyle son derece sade bir çizgiye sahiptir. İnsanlara karşı davranışlarında; büyük, küçük, zengin, fakir, asil veya sıradan insan ayırımı yapmaksızın herkese son derece şefkatli, alçak gönüllü ve sevecen bir tavır içinde olmuştur. Ev işlerini bizzat görürdü. Elbisesini eliyle yamar, odasını süpürür, keçilerini sağar, çarşıya giderek gerekli şeyleri alır, bazen ayakkabılarını tamir ederdi. Fakirler ve kölelerle birlikte yemek yerdi.
Sevgi pınarı kalbi, daima içten ve derin vefası hayran olunası bir kişiliğe bürümüştür O’nu.
Çocuklarına sevgi ve hoşgörüsünün yanında güzel ahlakını da en güzel şekilde öğreten güzel bir babaydı.
Edebini şaka yaptığında da kaybetmeyen, ahlakını esprilerinde de bozmayan bir yapısı vardı.