Akabe biatları sırasında biata gelen Medinelilere hitaben, biat etmeden önce, daha Müslüman olmamış olan Hz. Abbas, (Efendimiz’in amcasıdır ve daha sonra Müslüman olmuştur) “Ey Medineliler O’na biat etmekle Bizans’ı, Sasani’yi ve kendi kabilelerinizi karşınıza alıyorsunuz, O’nu canınız gibi korumaya, mallarınızı O’nun uğrunda seve seve vermeye ‘evet’ diyorsunuz. Neye evet dediğinizi düşünün, öyle kara verin.” demişti. Medineliler, Efendimiz’e, “Evet dersek kazancımız ne olur?” diye sorduklarında Kâinatın Efendisi, “Ahirette kurtulursunuz, ben size dünyada bir şey veremem.” buyurmuşlardı. Daha sonra da orada bulunan bütün Medineliler, Efendimiz’e gönülden “evet” diyerek biat ettiler. Biat eden müminler, iman etmenin gerektirdiği yükümlülüğü yerine getirdiler ve iman etmenin getireceği ebedi mutluluğu kazandılar. Sahabe, İslamiyet’i bilerek ve isteyerek kabul etmiş ve sonradan dinleri uğruna canından ve malından fedakârlık yapmıştır. Fakat tarih şahittir ki hiçbir sahabe yaptığı fedakârlık, kaybettiği evlat veya mal yüzünden asla şikayette bulunmamıştır. Zira onlar bu yola bilerek ve isteyerek girmişlerdir.
Bir yanıt yazın