Ölümünüze 76 bin 310 dakika kaldı… Bu yazıyı bitirdikten sonra birkaç dakika daha azalacak bu zaman. Mukadder sona doğru hızla yaklaşıyoruz. Ve nihayet hiç beklemediğimiz bir anda ruhumuzu teslim edeceğiz belki de. Zaman azalıyor ve insanoğlu çok değerli bu vaktini nerede harcıyor? Mesela; en son ne zaman Kur’an okudunuz? Veya Kur’an’ı ne sıklıkla okursunuz?.. Hayatımızda, ev, eşya, araba muhabbetlerine ayırdığımız zaman kadar Allah’ın kelamını okumaya da vakit ayırıyor muyuz? Yoksa uyuyor ve uyutuluyoruz muyuz? Bir de unutuyoruz galiba: Kur’an, şifadır. Kur’an, ümitsizlere ümit kaynağı, darda kalmışlara en harika ferahlatıcıdır. Sıkıntılarımıza karşı en güzel sığınaktır. Kur’an dertlilere deva, çaresizlere çaredir. Kur’an, nurdur. Kur’an rahmettir, huzurdur, sevgidir, aşktır. Kur’an, Allah’a (cc), yakınlaşmadır. Peygamber’e (sas), sevdirmektir kendimizi. Kur’an hem kendimizin hem geleceğimizin kurtuluşudur… Madem öyle Kur’an inananın her şeyidir; gelin, her gün az da olsa mutlaka Rabbimizin Yüce Kitabı’nı okuyalım. Hele hele yabancı ve bize uzak fikirlerin, mantıkların, insanımıza empoze edilmeye, sevdirilmeye çalışıldığı şimdilerde daha çok sarılalım İlahi mesaja… Bu amaçla, yanımızda küçük bir Kur’an bulunduralım ve müsait olduğumuz her yerde açıp okuyalım; arabada, gemide, trende… İşyerlerimizde de, mümkünse masamızda bir Kur’an olsun ve her gün az da olsa mutlaka buluşturalım gözlerimizi ve kalbimizi onun nuruyla. Meleklerin şereflendirmesi adına, evlerimizde de okuyalım Rahmani kitabı. Hele eş ve çocuklarımızla olursa bu okumalar, ‘nurun ala nur’ olur. Başta dediğimiz gibi ömrümüzden birkaç dakika daha azaldı… Rabbim vakitlerimizi Kur’an’ın nuruyla aydınlatsın, gönüllerimizi imanın huzuruyla doldursun ve bizleri Kur’an’dan ayırmasın.
Bir yanıt yazın