CEVAP: İnsanın kendisi sevmesi ve beğenmesi yaratılışında olan bir şeydir. Fakat bunda aşırıya gitmemek gerekir. Çünkü aşırıya gidildiği takdirde, kendi nefsini beğenen ve seven adam başkasını sevmez. Seviyor gibi gözükse de samimi olarak sevmez. Belki ondaki menfaati ve lezzeti sever. Dâima kendini beğendirmeye ve sevdirmeye çalışır. Kusuru kendine almaz ve avukat gibi kendini müdafaa eder. Mübalağalarla veya yalanlarla kendini över, âdeta nefsine büyük bir pay verir. Öyle ki sonunda “O kimse ki heva ve heveslerini ilah edinmişlerdir.” (Furkan, 43) ayetinin tokadını yer.
Was this helpful?
