Baba Olarak Hz Peygamber

Allah Resûlü bir baba olarak son derece müşfik ve merhametliydi. Çocukları mutlu etmeyi severdi. Kızı Hz. Fâtıma yanına geldiğinde onun için ayağa kalkar, elinden tutar, onu öper ve kendi yerine oturturdu. Hz. Peygamber de Fâtıma’nın yanına girdiği zaman Fâtıma hemen ayağa kalkar, babasının elinden tutar, onu öper ve kendi yerine buyur ederdi.
Çocukların terbiyesine özen gösteren Resûlullah onları incitmemeye dikkat eder, onlara şefkatle davranır, uyarılarını dahi yumuşaklıkla yapardı.
Resûl-i Ekrem, çocuklarının ve torunlarının azarlanmasını ve aşağılanmasını da hiçbir zaman istemez, sabır ve müsamaha göstererek onların eğitilmesini beklerdi. Bir defasında Hz. Peygamber’in kucağına torununu veren Ümmü’l-Fadl, Resûlullah’ın üstünü ıslattığını görünce çocuğun omzuna vurmuş, bunun üzerine Rahmet Peygamberi (sav), “Oğlumun canını acıttın, Allah hayrını versin!” buyurmuştu.

Mekke toplumunda kız çocuklarına değer verilmiyordu. Öte yandan erkek ve ya kız fark etmeksizin çocuklara sevgi de gösterilmiyordu. Peygamber Efendimiz merhametin ve çocuklara sevginin önemini davranışlarıyla sürekli gösterirdi. Kızlarını omzuna alıp onlarla gezerek onları eğlendirirdi.
Çocuklarla karşılaştığında onlara selam verirdi. Kuşu ölen bir çocuğun evine taziyeye giderek çocuklara verdiği değeri göstermiştir.