Cömertliği

Peygamberimiz insanların en cömerdi idi. Kendisinden bir şey isteyen hiç kimseyi boş çevirmez, eline ne geçerse ihtiyacı olanlara dağıtır, «Ben ancak dağıtıcıyım, veren Allah’tır.» derdi. Bununla beraber dilenciliği sevmez, dilenenlere bundan kurtulmaları için çalışıp kazanmanın yollarını gösterirdi. Ashaptan Cabir (r.a.) diyor ki: Peygamberimiz kendisinden istenilen bir şeye asla yok dememiştir.
Bir gün Peygamberimize bir parça kumaş hediye edilmiş, O’da bunu kabul etmişti. Buna ihtiyacı da vardı. Yanında oturanlardan biri «Bu ne iyi kumaş» deyince, Peygamberimiz kumaşı ona bıraktı.
O, yoksulları, ihtiyaç sahiplerini kendinden çok düşünür, açları doyurur, kendisi aç kalırdı Peygamberimiz, maddi imkânlara sahip olduğu zamanlarda da sade bir hayat yaşamış, kendisi için bir şey bırakmamış, elindekileri muhtaçlara dağıttığı için aç yattığı zamanlar çok olmuştur. Eşi Hz. Aişe :
«Peygamberimiz, üç gün peş peşe karnını doyurmamıştır. İsteseydi doyururdu. Fakat yoksulları doyurup kendisi aç kalmayı tercih ederdi.»
Abdullah İbn-i Abbas’ın rivayet ettiği bir hadiste Cebrail (a.s.) Peygamberimiz için şöyle demiştir: ” Allah’ın Resulü, bereket getiren rüzgarlardan daha cömerttir.”
Bir gün bir kadın Allah’ın Resulü’ne (sav) geldi ve elindeki elbiseyi göstererek şöyle dedi: : “Ben bu elbiseyi Arapların en şereflisine vermeye niyet ettim.” Resulullah ashabından bir genci kendi nefsine tercih etti ve şöyle dedi: . “Sen o elbiseyi bu çocuğa Said bin As’a ver.” buyurdu. Said, orada ayakta duran genç bir delikanlıydı.
Resûl-İ Ekrem Efendimiz; cimrilikten nefret eder, dualarında cimrilikten Allah’a sığınırdı.