Tarihimiz ve toplumumuz incelendiğinde, özgüvenin; kişinin kendisine bahşedilmiş olan kabiliyet ve hünerlerin farkında olması ve dayanak noktasını Yaratıcısı olarak bellemesi ile hasıl olan güçlülük ve emin olma hali olarak karşımıza çıktığını görmekteyiz. Bu anlamda özgüvene sahip bir insanın dayanak noktası kuvvet değil “HAKK”tır, hedefi menfaat değil “FAZİLET” ve “YARATICI’sını memnun etmektir”. Hedefine ulaşmak için temel aldığı metot ise kavga değil “YARDIMLAŞMA”dır. “ÖZGÜVEN” derken ne anladığımız üzerine oturup bir kez daha düşünmemiz gerekmektedir. Çocuklarımızın özgüvenini artıralım derken onların egolarını şişirdiğimizin farkında olmalıyız. Onların gerçekten cesur, iffetli, iradeli ve aklıselim birer insan olarak yetişmeleri adına neler yapılabileceğine dair, gerek anne-babalar, gerekse öğretmenler sık sık bir araya gelmeli, beyin fırtınaları yapmalı ve ortak kavramlar zemininde, gerekli eğitimi çocuklara ulaştırmak için çabalamalıyız.
Bir yanıt yazın