İnsan Olarak Hz Muhammed

Peygamberimiz mucizeleriyle, peygamberliğiyle değil de bir insan olarak nasıl bir kişiliğe sahipti?
Vicdanı ve zekasını dengelemeyi başarmış, ve bu yüzden de zekasını toplumun zararına hiç kullanmamıştır. Zekasını duygularıyla dengede tutarak harika bir yol izlemiştir. Bu düşüncesiyle, üstün zekasını toplumun zararına, kişisel çıkarlarına asla kullanmamış ve daima toplumun en güvenilenlerinden olmuştur. En zor görülen sorunları bile rahat, sakin ve doğal bir tavır sergilemiş ve daima sükunet ve kararlılıkla çözmüştür.
Çok cesurdu. O’nun cesareti hakkında arkadaşları: “Savaşta en cesur olanımız onunla aynı hizada duranımızdır” demiştir. Fakat cesaretini hiçbir zaman zulüm için kötülük için kullanmaz, galip geldiğinde affederdi.
Hayvanlara da daima şefkatle, sevgiyle yaklaşmış, hayvansever bir insandı.
İnsanlar arasında ayrım yapmayan şefkatli, son derece merhametli ve adil biriydi. Muhatabı bir çocuk dahi olsa göz hizasına kadar eğilir, onunla göz teması kurar, sabırla sözünü kesmeden dinler, karşındakini asla mahcup etmezdi.